فیلم نوشت

در نخستین روزهای مرداد ۱۳۹۶، سازندگان «وست‌ورلد» (دنیای غرب) به کارگردانی جاناتان نولان، با انتشار تیزر فصل دوم این سریال اعلام کردند که تا نیمه سال ۲۰۱۸ قصد عرضه فصل دوم را ندارند تا بتوانند به‌اندازه‌کافی روی فیلم‌نامه آن تمرکز کنند. پیچیدگی‌های ساختاری فیلم‌نامه فصل اول که سال گذشته از شبکه HBO آمریکا پخش شد نشان می‌دهد که وست‌ورلد سریالی نیست که بتوان آن را درمدت یک‌سال نوشت، ساخت و پخش کرد. سریالی (نوشته لیزا جوی و جاناتان نولان) که رکورد بالاترین میزان بیننده سریال‌های اورجینال اچ‌.بی.‌او را در همه زمان‌ها به‌دست آورد و به‌ویژه از جنبه‌ جلوه‌های بصری، بازی‌ها و داستان تحسین بسیار زیاد منتقدان را برانگیخت.

قتلی اتفاق افتاده، اما در همان لحظات ابتدایی متوجه می‌شویم که یک قتل عادی نبوده است. صحبت‌های دو نفر که نمی‌بینم‌شان از جنایتی هولناک خبر می‌دهد و به این ترتیب ما وارد فضای داستان می‌شویم. زندگی خانواده‌‌های امریکایی که در روز اول مدرسه تلاش می‌کنند به موقع بحاضر باشند و البته کاملاً بی‌نقص و آماده به نظر برسند.

شرلوک جدید خیلی از محاسبه‌هایش را با آیفون و تب‌لت و اینترنت جلو می‌بُرد. اما هنوز انسانی غیر معمول بود که می‌توانست با نیرویی شبیه چشم برزخی، حس ششم یا هر آن‌چه که اسمش را می‌گذارید، در عرض چند ثانیه کل زندگی یک نفر را بیرون بریزد.

قبل از هر چیز بگذارید این‌طور بگوییم که اگر قرار باشد سریالی دسته‌ها، گنگ‌ها، قوم‌ها و ملیت‌ها را در شهری مثل نیویورک -حتی شده به طور خلاصه- نشان بدهد همین سریال «شبی که…» است. داستانی که از دل همین اقوام و اقلیت‌ها سربرمی‌آورد و برای دادن مشخصات بهتر مبنای داستانی‌اش را طوری قرار می‌دهد که اکثر اتفاقات و حوادثِ مرتبط با پیرنگ و خرده پیرنگ‌ها مربوط به دو تاریخ مهم در امریکا است.

یکی از مهم‌ترین آثار تولید شده بر مبنای تئوری ریمیکس را می‌توان مجموعه تلویزیونی چیزهای عجیب و غریب محصول شبکه نت‌فلیکس دانست. یک فانتزی کودکانه و آمیخته با کهن‌الگوهای اساطیری که بستر رخدادهای آن، آمریکای دهه ۱۹۸۰ میلادی است.

 سریال «مردگان تابستان» به صورت مستقیم مخاطبینی را هدف قرار می دهد که بازسازی قواعد دنیای آثار اسلشر در دهه هشتاد را مهم تر از منطق داستانی و یا شخصیت پردازی می دانند.

خط روایی مجموعۀ آقای ربات بیش از اینکه دغدغه‌هایش را در مورد هکرها‌، خیانت و یا قدرت چرخۀ مالی کشورهای کاپیتالیسم مطرح کند شامل یک سؤال مهم در بتن اصلی ماجراهایش است: آیا یک سوسیالیست می‌تواند یک آنتی سوشیال باشد‌؟

ایده‌ی اقتباس از رُمانِ چهار جلدی، با پانصد و هشتاد شخصیت، برای کاری مصور؛ هرچند پُر هزینه و جسارت آمیز است اما وقتی می‌شنوید چنین رُمانی به منظور مینی سریال اقتباس شده، ندیده به دو حدس کلّی می‌رسید. اوّل این که سازنده‌ی چنین کاری یا باید اهل جسارت باشد یا حماقت. و دیگر این که بی‌شَک خیلی از جزئیات و یا حتی صحنه‌های رُمان قربانی خواهند شد.