سریال تاریک، که با پیدا شدن جسد دو کودک آغاز می‌شود با رفت و برگشت‌های زمانی، و بازی با ابعاد زمان و مکانْ به ساخت داستانی روایت‌مدار و پر حادثه می‌انجامد که به شدت وامدار ژانرهای گوناگون است. تاریک را می‌توان از نمونه سریال‌های موفق با پلاتی درگیرکننده و پرکشش دانست.

چرنوبیل، مینی‌سریالی پنج قسمتی و محصول HBO است و همان‌طور که از نامش پیدا است به فاجعه‌ی چرنوبیل اشاره دارد. داستان از اولین لحظات پس از انفجار آغاز می‌شود و درحالی که عده‌ای سعی می‌کنند خود اتفاق را کتمان کنند یا بر علتش سرپوش بگذارند، دو دانشمند هسته‌ای یعنی والری لگاسوف و اولانا خومیوک سعی می‌کنند علت اصلی فاجعه را پیدا کنند. در اهمیت تماشای این سریال همین بس که در زمانه‌ی ما شاید بازخوانی و تکرار داستان چرنوبیل بهترین تلنگر باشد.

جو گلدبرگ صاحب کتابفروشی قدیمی مونی با یک نگاه عاشق مشتری‌اش بِک می‌شود. منتها همه‌ی مشکل این است که عاشقانه‌های جو هیچ به عاشقانه‌های دیگران شبیه نیست. سریال تو با پایان‌بندی غافلگیر‌کننده، ریتم درست و داستانی که با قلاب‌های به موقع اجازه‌ی منفک شدن مخاطب را نمی‌دهد به طرز چشم‌گیری ما را با یک داستان جنایی-عاشقانه همراه می‌کند.

متری شیش و نیم درباره چیست و کیست؟ با چه کسی همراه است؟ مخاطب قرار است با که همذات‌پنداری کند و از کدام‌ها فاصله بگیرد؟ و اصلا دعوا سر چیست؟ این‌ها سؤالاتی‌ است بی‌پاسخ مانده و نه خود فیلم که حتی فیلم‌ساز هم از آن ناآگاه است. پس چه چیز در متری شیش و نیم موجب جلب توجه شده است؟