جو گلدبرگ صاحب کتابفروشی قدیمی مونی با یک نگاه عاشق مشتری‌اش بِک می‌شود. منتها همه‌ی مشکل این است که عاشقانه‌های جو هیچ به عاشقانه‌های دیگران شبیه نیست. سریال تو با پایان‌بندی غافلگیر‌کننده، ریتم درست و داستانی که با قلاب‌های به موقع اجازه‌ی منفک شدن مخاطب را نمی‌دهد به طرز چشم‌گیری ما را با یک داستان جنایی-عاشقانه همراه می‌کند.

متری شیش و نیم درباره چیست و کیست؟ با چه کسی همراه است؟ مخاطب قرار است با که همذات‌پنداری کند و از کدام‌ها فاصله بگیرد؟ و اصلا دعوا سر چیست؟ این‌ها سؤالاتی‌ است بی‌پاسخ مانده و نه خود فیلم که حتی فیلم‌ساز هم از آن ناآگاه است. پس چه چیز در متری شیش و نیم موجب جلب توجه شده است؟

اصولش این است که اولِ داستانْ همه چیز روی روال باشد و آن ضربه‌ی اولیه یکهو برسد و زندگی آرام شخصیت را بیندازد توی مسیر دردسر و مشکل و اتفاق؛ اما فیلم که شروع می‌شود و دو سه دقیقه نگذشته، وقتی جک میسن پشت آن ماشین شیشه‌دودی می‌نشیند و حتی توان به هوش ماندن را هم ندارد سریع می‌فهمیم که آن ضربه، جایی قبل‌تر فرود آمده و زندگی جک را به هم ریخته.

استودیوهای هالیوود طبق سنت هر ساله، فیلمنامه‌های آثار مطرح خود را در دسترس عموم علاقه‌مندان قرار دادند. سایت فیلم‌نوشت با دسته‌بندی این آثار بر اساس جوایز معتبر چون اسکار، بفتا، گلدن گلوب و اتحادیه نویسندگان، این فیلمنامه‌ها را برای علاقه‌مندان ایرانی بازنشر می‌کند.

فیلم‌های سینمایی به دارایی اصلی شرکت‌های رسانه‌ای چند ملیتی نظیر سونی، تایم وارنر، یا دیزنی تبدیل شده‌اند. از دهه ۱۹۹۰ این شرکت‌ها و شرکت‌های دیگر استراتژی‌ای را تحت عنوان «فیلم پرهیاهو» به کار بردند. هدف محوری این استراتژی بازاریابی اطمینان از موفقیت فیلم، و نیز فراهم ساختن محتوا برای بخش‌های مختلف تحت مالکیت یا اختیار شرکت‌های رسانه‌ای چند ملیتی است، مثل نمایش خانگی، شبکه‌های تلویزیونی کابلی و اشتراکی. استراتژی «فیلم پرهیاهو» از امتیاز ساختار کلان صنعت فیلم بهره می‌گیرد و مفاهیم تثبیت‌شده‌‌ی (بلاک باستر، بازاریابی کانسپت عالی) را با مدل‌های تجاری جدید ترکیب کرده و زنجیره ارزش را به چرخه ارزش تبدیل می‌کند.